Falando de… Xugar en Solitario

Como ya sabéis, dacuando filosofeo un poco al rodiu de los xuegos de mesa y rol. Güei, voi falavos un poco de xugar en solitario, que me paez a mi, porque lo faigo etc.

Asturianu

Auxe de los xuegos en solitario.

A naide y coyera de sorpresa de que los xuegos de mesa ye una actividá social. Al menos esa foi l’idea d’aniciu y hasta fai pocu yera asina. Los xuegos en solitario yeren una rara avis. Esistíen, por supuesto, pero ni había esa demanda de qu’un xuegu tuviere modo solitariu y tampoco por parte de los creadores salía’l facelo.

Pero caro… Tos sabemos lo que paso en 2020, lliego la pandemia y tos pa casa. Nun tol mundiu tenía xente pa xugar en casa. De xuru que nun foi l’únicu factor pero foi un de los más determinantes. Esto fixo que d’esa palantre los xuegos con modos solitarios, o ya que seyan solo solitarios, s’incrementaren una barbaridá. Por exemplu Resist! o cualquier LCG cooperativu. Incluyío en xuegos nos que’l modu solitariu ye un poco contra natura teniendo qu’inventase IA goernar un xugador fantasma etc. La xente demandó una cosa, y l’industria pos trato (y sigui con ello) de satisfacer esa demanda.

¿Por qué entos lo de xugar yo en solitario?

Por una cosa o por otra, y más xente pasara-y lo mesmo qu’a mi, nun siempre se pue quedar con collacios pa xugar. O xuntase nun club de xuegos de mesa y rol onde poder echar partíes, o falar de xuegos, etc. Les razones son múltiples: Tiempu, cuadrar horarios… Son les más habituales. La mia sobre to ye’l tiempu. Ente lo que pases trabayando, daquien tendrá parexa, tar cola familia y/o collacios… Porque recordemos que nun tolos allegaos tienen que ser xugones. Yo dientro lo que cabe nun me pueo quexar, la mio parexa xuega conmigo dacuando, y creo que-y presta xugar a según que xuegos, pero no ye la so afición principal polo que ye entendible que nun-y dedique’l mesmu tiempu que yo.

¿Tonces si quies xugar a xugar a xuegos de mesa que te queda? Xugar en solitario. Hai delles opiniones, les cuales tamién comparto en munches situaciones, que dicen… Pa xugar solu, xuego a la videoconsola. Y toi d’alcuerdu. Suel ser más direuto, prendes y a xugar, y entretiente. Yo mesmu lo faigo munches vegaes, apetezme xugar y eso ye lo más inmediato. Pero por exemplu, yo trabayo enfrente una pantalla. 40 hores a la semana. Suma-y lo que puedo tar escribiendo, que lo faigo de bona gana conste, pero equí toi delantre una pantalla. Llega’l momentu de dicir… Nun quiero más pantalles, necesito daqué analoxico pa desconeutar (Si ya se qu’hai xuegos con app, pero tamién me sirven :P). Y son eses ocasiones nes que lleer o xugar un xuego de mesa me faen una favor enorme. Xugar en solitario entretienenme y me fae de descontaminaor.

Finando…

Y na más, perdon pol tostón, pero apeteciame falar d’esti tema de xugar en solitario. Igual ni vos va no vos vien, pero quería dexavos un poco de la mio realidá y el porque nos posts munches vegaes falo con esi puntu de vista. Tamién xuego con xente, eh? Tengo la sorte de que dacuando puedo quedar y echar unes partidines qu’agradezco munchu :D. ¿Y vosotros tais na mesma situación? ¿Sirvenvos pa lo mesmo qu’a mi? ¿Sois xugadores de solitarios? Prestariame lleevos! Gracies por pasavos!

Castellano

Auge de los juegos en solitario.

A nadie le cogerá por sorpresa de que los juegos de mesa es una actividad social. Al menos esa fue la idea de inicio y hasta hace poco era así. Los juegos en solitario eran una rara avis. Existían, por supuesto, pero no había esa demanda de que un juego tuviera modo solitario y tampoco por parte de los creadores salía el hacerlo.

Pero claro… Todos sabemos lo que pasó en 2020, llegó la pandemia y todos para casa. No todo el mundo tenía gente para jugar en casa. Seguramente que no fue el único factor pero fue uno de los más determinantes. Esto hizo que de ahí en adelante los juegos con modos solitarios, o solo solitarios, se incrementaran una barbaridad. Por ejemplo Resist! o cualquier LCG cooperativo. Incluidos juegos que el modo solitario es un poco contra natura teniendo que inventarse una IA para gobernar a un jugador fantasma, etc. La gente demandó una cosa y la industria trató (y sigue con ello) de satisfacer esa demanda.

¿Por qué entonces lo de jugar yo en solitario?

Por una cosa o por otra, y a más gente supongo que le pasara lo mismo, no siempre se puede quedar con amigos para jugar. O juntarse en un club de juegos de mesa y ron donde poder jugar partidas, hablar de juegos, etc. Las razones son múltiples: Tiempo, cuadrar horarios… son las más habituales.  La mía sobre todo es el tiempo. Entre lo que estás trabajando, estar con tu pareja y pasar tiempo con familia/amigos… porque recordemos que no a todos tus conocidos les tiene porque gustar jugar. Yo dentro de lo que cabe no me puedo quejar, mi pareja juega conmigo de vez en cuando, y creo que le gusta jugar a según qué juegos, pero no es su afición principal por lo que es entendible que no le dedique el mismo tiempo que yo.

¿Entonces si quieres jugar a juegos de mesa que te queda? Jugar en solitario. Hay muchas opiniones, las cuales también comparto en muchas situaciones que dicen… Para jugar solo, juego a la videoconsola. Y estoy de acuerdo. Suele ser mucho más directo, enciendes y a jugar, u te entretiene. Yo mismo lo hago muchas veces, me apetece jugar y eso es lo más rápido.  Pero por ejemplo, yo trabajo delante de una pantalla. 40 horas a la semana. Sumar lo que puedo estar escribiendo, que lo hago de buena gana conste, pero aquí estoy delante de la pantalla. Llega el momento de decir… No quiero más pantallas, necesito algo analogico para desconectar (si ya se que hay juegos con app, pero también me sirven 😛 ) Y son en esas ocasiones en las que leer o jugar un juego de mesa me hace un favor enorme. Me entretienen y me hacen de descontaminador.

Terminando…

Y nada mas, perdonar por el toston, pero me apetecía hablar de este tema. Igual ni os va ni os viene, pero quería dejaros constancia un poco de mi realidad y el por qué en los posts muchas veces hablo con ese punto de vista. También juego con gente eh? Tengo la suerte de que de vez en cuando puedo quedar y jugar unas partidas que agradezco mucho 😀 ¿Y vosotros estáis en la misma situación? ¿Os sirven para lo mismo que a mi? ¿Sois jugadores de solitarios? ¡Me gustaría leeros! Gracias por pasaros!

Deja una respuesta